دل نوشته

دنیامون یه عالمه آدمه خوب و بد داره 


ماهه من غصه نخور همه که دشمن نمیشن 


همه که پر ترک مثل تو و من نمیشن 


ماهه من غصه نخور مثل ماها فراوونه 


خیلی کم پیدا میشه کسی رو حرفش بمونه 


ماهه من غصه نخور گریه پناه آدماس 


ماهه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه 


اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه 


ماهه من غصه نخور خیلیها تنهان مثل تو 


خیلیها با زخمای زندگی اشنان مثل تو 


ماهه من غصه نخور زندگی خوب داره واسش 


خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت

افسوس...

افسوس کسی نیست گذشته های پرملالم را از من بگیرد

واینده پراز شادی به قلبم هدیه بدهد

افسوس کسی نیست

تا بار فراق جدایی را از دوش من بردارد

وکوله باری از محبت خویش راجایگزین ان کند

افسوس کسی نیست

ازمن بخواهد که ناگفته های قلبم را که عمریست خاک خورده سینه ام شده برایش بازگو کنم

ودر پاسخ عشق بی پایانش را نثار قلب بیمارم کند

خسته ام از این دنیا
 
 از تنهایی و بی کس شدن توی تموم رویاها
 
از بغض و هق هق وگریه توی تموم شب ها
 
از صد بار مردن و زنده شدن توی تموم روزها
 
از شکستن قلبم توی تموم دلبستگی ها
 
از بودن ولی فراموش شدن از تموم یادها
 
 از نرسیدن و مرگ تموم ارزوها
 
 از ناامید بودن به فرداها
 
از. . .
 
باشه دنیا تسلیم برو بذار من باشمو دردها